Techno

VANKRIS

Kultura Techno zaczęła się kształtować pod koniec lat osiemdziesištych. Miejscem jej narodzin były Stany Zjednoczone i Wielka Brytania. W sposobie spędzania wolnego czasu przez brytyjskš młodzież dał się wówczas zauważyć pewien nowy i nieco zaskakujšcy trend – młodzi ludzie jako miejsce spotkań upodobali sobie opuszczone hale fabryczne, niszczejšce magazyny. Tam bawili się do rana, słuchajš ulubionej muzyki, stopniowo coraz bardziej ewoluujšcej w stronę tego, co dzi? nazywamy muzykš Techno. Na okre?lenie tych wypadów i wspólnej zabawy używano wyrażeń: rave i acid house. W tym samym czasie w Stanach Zjednoczonych, głównie w Detroit i Chicago, w małych prywatnych studiach zaczęła powstawać nowa muzyka taneczna. Jej prekursorami byli: Derick May, muzyk eksperymentator z Detroit, Juan Atkins i Kevin Saunderson. Chcieli stworzyć innš, mowš muzykę do tańca, krytykujšc i odrzucajšc wszelkie instrumentalne ozdobniki. Miało z tych starań po syntezatorach i samplerach. W maju 1988 roku tygodnik „ The Sun ”, recenzujšc pierwszš płytę Derricka Maya, użył sformułowania „Techno”. Tę datę uważa się za oficjalne narodziny nowej muzyki.Jej tworzenie polega na na miksowaniu, samplowaniu, sratchowaniu. Słowo „komponowanie” jest w przypadku Techno raczej niefortunne – bardziej pasuje „generowanie za pomocš urzšdzeń technicznych”. Nie potrzeba dobrego studia, profesjonalnej aparatury. Do podstawowego wyposażenia muzyka Techno należš: sampler, mikser, komputer, syntezatroy, gramofony i czarne płyty oraz utamat perkusyjny, za pomocš których łšczy on przeróżne d?więki, zestawia najbardziej nieprawdopodobne odgłosy. Charakterystyczne dla Techno jest regularne, automatyczne uderzenie bębna nasowego, tzw. stopy; szybko?ć tych uderzeń, a więc tempo utworu, mierzy się w jednostkach BPM (ang. beats per minute – „uderzeń na minute”). To tak istotna cecha gatunku, że na niemal każdej płycie Techno przy każdym utworze podaje się liczbę BPM. W tej muzyce nie ma gwiazd, nie ma kultu idoli. Ludzie, którzy jš tworzš, sš często animowani. Operuje się pseudonimami, nazwami wytwórni (np. Matsuri) lansujšcym jaki? kierunek. Tacy wykonawcy jak Chemical Brothers, Aphex Twin, Eat Static, w Polsce – Wieloryb znani sš jedynie dlatego, że na kolejnych płytach powtórzyli te same nazwy. Pseudonimy i nazwy sš często jednorazowe, nie przywišzuje się do nich znaczenia. Muzyka Techno szybko się rozwarstwiła i podzieliła. Dzi? jest sieciš dziesištków splštanych ze sobš gatunków i podgatunków. Można w nich jednak wyróżnić kilka wiodšcych. Acid i trance odznaczajšce się bogactwem brzmieniowym oraz falujšcymi, powtarzajšcymi się liniami melodycznymi. Hard core Techno wyjštkowa szybka i agresywna odmiana Techno; wyróżniajš jš bardzo gło?ne i zniekształcone efekty perkusyjne, w wiedeoklipach, gadżetach towarzyszš im mroczne, agresywne obrazy. Natomiast ambient (ang. otoczenie) jest bardzo spokojnš, wyciszonš muzykš, w samplach wykorzystuje często dzwięki natury, takie jak głosy zwierzšt, ?piew ptaków, szum fal itp. Niektórych ambientowych wykonawców (np. Briana Eno, Kitaro) trudno w ogóle zaliczyć do muzyki Techno. Kolejne wcielenia Techno to jungle i beakbeat, czyli bardzo szybka, niezwykle dynamiczna zmienna muzyka o wyjštkowo skomplikowanych, zwariowanych przebiegach rytmicznych. Techno drum”n”bass, jeden z najpopularniejszych w?ród wielbicieli Techno kierunek, składa się wyłšcznie z d?więków perkusyjnych i bardzo intensywnej, zróżnicowanej, pulsujšcej melodii basowej. Techno pop, najbardziej komercyjna odmiana, to wła?ciwie muzyka dyskotekowa wzbogacona o najprostsze elementy Techno. Na ogół występuje tu wokalistka lub wokalista (rzadko?ć w Techno) i „klasyczne” instrumenty, nie spotykane w prawdziwym Techno, np. gitary. Przykładem może być zespół 2 Unlimited. Jeszcze innš kategorię trzeba by przypisać zespołowi The Prodigy, uznawanemu przez laików za gwiazdę Techno. Twórczo?ć grupy należałoby raczej okre?lić jako Techno-Rock.Muzyka Techno żyje, nabiera sensu podczas Techno Parties, kiedy to tłum ludzi, zamykajšc oczy, oddaje się jej szalonemu rytmowi. Disc Jockey (DJ Techno), który jest najważniejszš osobš na Techno Party, generuje atmosferę, obserwujšc reakcje tańczšcych, odpowiednio dobiera rodzaj muzyki. Wokół muzyki istnieje cała subkultura, oparta przede wszystkim na futurystycznej, industrialnej estetyce. Do ważnych pojęć Techno należš: miasto, masa i równo?ć. Do jego atrybutów: filmy i seriale fantastyczne („Star Trek”, „Gwiezdne wojny”), komiksy, architektura przemysłowa, kosmiczne stroje z winylu (np. wzorowane na filmie „Barbarella”), okulary (wymy?lne i jaskrawe), maski przeciw pyłowe oraz tabletka ecstasy, która ma pomagać technomanom w osišgnięciu prawdziwej transowej ekstazy.Trans jest niezwykle istotnš kategoriš tej subkultury. W nim zawiera się przesyłanie Techno, wychodzšc poza samš muzykę. Rytmiczny, transowy taniec ma umożliwić zapomnienie, wej?ć w siebie. Rytm, traktowany jako sposób na osišgnięcie odmiennego stanu ?wiadomo?ci, duchowego wyzwolenia, każe przestać my?leć, włšczyć się w pulsowanie. Ludzie transujšcy na parkiecie majš tworzyć co? w rodzaju plemienia wspólnoty. Techno, choć nierozerwalnie zwišzane z miastem i jego wytworami, jest definiowane jako sposób na ucieczkę od cywilizacji, na odnalezienie swojego duchowego głosu. W tym sensie zbliża się do założenia nurtu New Age. Techno ze swojš pierwotno-futurystycznš filozofiš stanowi na pewno jednš z najciekawszych subkultur i wyraża sprzeczne niepokoje i pragnienie końca wieku. Godzi zafascynowanie pierwotnym rytmem oraz industrialnš estetykę wielkich miast. Łšczy atawistyczny, rytualny trans i futurystyczne obrazy. Rozwija się znakomicie.